نقاشان مشهور ترکیه

Abidin Dino

عابدین دینو یک شخصیت فرهنگی پیجیده بود که تحولات عمده قرن بیستم را از جمله دو جنگ جهانی ، انقلاب های اجتماعی و سقوط امپراتوری ها پشت سر گذاشت و همه این وقایع را با کلمات ، خطوط ، رنگ ها و اشکال ثبت کرد. دینو در سال ۱۹۱۳ در استانبول از والدینی هنردوست متولد شد ، دوران کودکی خود را در ژنو و پاریس گذراند. او به زبان فرانسه تحصیل کرد اما هیچ آموزش رسمی در هنرهای زیبا دریافت نکرد. دینو فقط یک نقاش و نویسنده نبود بلکه تصویرگر ، کاریکاتوریست ، سرامیکساز ، مجسمه ساز و فیلمساز بود و حرفه ای مولد در هنر را دنبال می کرد. نسخه گسترده ای از این گاهشماری در ابتدا در فهرست نمایشگاه موزه Sak Sabp Sabancı University Sabancı (SSM) The World of Abidin Dino در سال ۲۰۰۷ منتشر شد.

Hale Asaf

هاله اساف نقاش ترک تبار با تبار گرجی و چرکس بود. او خواهرزاده Mihri Müşfik Hanım ، اولین هنرمند زن ترکیه بود. او همچنین تنها زن در بین بنیانگذاران اتحادیه مستقل نقاشان و مجسمه سازان بود و اولین انجمن هنرمندان در دوران جمهوری خواهان در ترکیه بود.

در تمام طول عمر هنری خود ، هاله اساف روحیه ای کنجکاویی را به نمایش گذاشت. او با طراحی سازه گرایانه شروع کرد و آن را با دیدگاه اکسپرسیونیستی که در زمان حضورش در آلمان ایجاد شد ترکیب کرد.در آثار خود در استانبول ، در نقاشی هایی که با قلم موهای تند و تیز کشید ، از الگوهای قدیمی در کارهای بیرون خود استفاده نکرد.

در طول سالهای پاریس ، این هنرمند در ابتدا کوبیسم متأخر را مطالعه و آزمایش کرد. او با ادغام آموخته های خود از ۱۴ سالگی با خطوط مخدوش آرت دکو و ایجاد سلیقه خلاقانه خود ، سنتز ایجاد کرد. هیل آساف به خاطر سبک متمایزش در نمایش های پاریس که حضور داشت مورد تحسین قرار گرفت.

Nurullah Berk

نورالله برک یکی از قدیمی ترین نقاشان نسل جمهوریخواه و یکی از بنیانگذاران گروه D بود که از سبک نقاشی سازنده کوبیستی علیه امپرسیونیسم پیروی می کرد که هنوز در دهه ۱۹۲۰ محبوبیت داشت. برک در ژانر مشابهی در دهه ۱۹۳۰ تحت تأثیر نقاشی های کوبیستی پیکاسو و براک کار کرد و از مواردی مانند میز ، بطری و کارت بازی به عنوان موضوع استفاده کرد. در دهه ۱۹۵۰ ، کارهای او به شدت تحت تأثیر فرناند لگر و آندره لوته قرار گرفت و بر موضوعات محلی مانند اتو کردن خانم ، مردی که قلیان می کشید و سفالگری که یک کوزه را روی چرخ تشکیل می داد تمرکز کرد.

برک ، که سبک رنگارنگ را نیز دوست دارد ، دید جدیدی به ژانر هنری "هنرستان شرقی" که از اینگرس در سالهای بعد وجود داشت ، آورد. برک عناصر زینتی (arabesque) را که نقش سنت مینیاتوری شرقی را در نقاشی های خود دارد ، ترکیب کرد ، که زنان برهنه خوابیده را با تمام احساسات که برمی انگیزند به تصویر می کشد. وی قصد داشت با نقاشی های خود ترکیب جدیدی بین هنر شرقی و غربی ایجاد کند که در آن گروه های رنگی را بر اساس ریاضی ایجاد می کرد.

Princess Fahrelnissa Zeid

فارلنیسا زید یکی از اولین دانش آموزان دختر آکادمی هنرهای زیبا استانبول در سال ۱۹۲۰ بود. در سال ۱۹۲۸ به پاریس رفت تا در Académie Ranson تحصیل کند.

او با همسر اولش ، نویسنده Izzet Melih Devrim ، در سراسر اروپا سفر کرد و با جنبش های هنری مدرن در اروپا آشنا شد. او در سال ۱۹۳۴ با دیپلمات عراقی شاهزاده زید بن حسین ازدواج کرد ، که منجر به سفرهای قابل توجهی در اروپا ، خاورمیانه و ایالات متحده شد. در نتیجه ، دور از انتظار نیست که آثار زید شامل عناصری از شمایل نگاری بیزانسی و تصوف ، و همچنین فوویسم و ​​کوبیسم غربی باشد.

اگرچه بیشتر برای نقاشی های انتزاعی اش شناخته می شود ، اما زید همچنین پرتره و موقعیت های معمولی را نیز انجام می داد. او در سال ۱۹۴۲ به گروه D در استانبول پیوست و نمایشگاهی را با آنها گشود. دو سال بعد ، او اولین نمایشگاه انفرادی خود را در استانبول افتتاح کرد و سپس آثار خود را در لندن و پاریس به نمایش گذاشت. وقفه بزرگ او در سال ۱۹۵۰ اتفاق افتاد هنگامی که او اولین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری هوگو در نیویورک برگزار کرد ، جایی که مجموعه ای از چکیده های اصلی را به نمایش گذاشت. در سال ۱۹۷۵ زید به امان ، اردن نقل مکان کرد و در آنجا موسسه هنرهای زیبا فارلنیسا زید را تأسیس کرد و در موسسه سلطنتی هنر تدریس کرد.