منطقه Odunpazar که بر روی تپه جنوبی شهر ساخته شده است، به عنوان پایه ای برای رشد شهری اسکی شهیر عمل می کند. قبلاً، مردم محلی چوبهایی را که از کوهها میکشیدند، در میدان کنونی پارک سبحاتتین گوندای میفروختند. در نتیجه این محله به «اودونپازار» یا«بازار چوب» معروف است. این منطقه با ویژگی های معماری دوره عثمانی و خانه های چوبی که در منطقه حفاظت شده قرار گرفته است، یکی از معدود مناطقی است که تا به امروز باقی مانده است. خانه های تاریخی Odunpazarı مطابق با ساختار توپوگرافی منطقه و بر اساس موقعیت خیابان و زمین قرار گرفته اند.
این خانه ها نمایانگر بافت اصلی آناتولی-ترکی شهر هستند. اقامتگاه های یک، دو و سه طبقه مجاور عموماً در خیابان های کوچک در معرض جاده قرار دارند. سطوح پایین خانه ها به عنوان انبار، فروشگاه، انبار چوب و انبار مورد استفاده قرار می گرفت، در حالی که نما یا ساده نگه داشته می شد یا با پنجره های کوچک جان می داد. هنگامی که به طبقات برتر نگاه می کنیم، می بینیم که نماها با برجستگی ها ترکیب شده اند تا خیابان را به هم پیوند دهند و این مناطق به عنوان فضاهای نشیمن مورد استفاده قرار می گرفتند.
در طول سال های آخر امپراتوری عثمانی، خانه ها توسط خانواده های ثروتمند ساخته شدند. مردم به زندگی خود ادامه می دهند و اکثریت آنها زنده می مانند. برخی از آنها تخریب و برخی بازسازی شده اند. وقتی وارد عمارت های بازسازی شده می شوید، شگفت زده می شوید. در این خانههایی که سه یا چهار نسل در آن زندگی میکردند، چه داستان هایی گذشته است، گویا گذر زمان در برخی از این خانه ها متوقف شده باشد.
در Odunpazar سازه هایی برای فعالیت های مذهبی و اجتماعی، اماکن عمومی و مراکز تجاری وجود دارد. مسجد و مجتمع اجتماعی کورشونلو در سال 1525 توسط اوبان مصطفی پاشا تأسیس شد. مهمترین آنها مسجد آکولان، مسجد مفتو، مسجد تیریاکی زاده حسن پاشا، مسجد سیوریولو و مقبره شیخ سحابتین هستند. دبیرستان آتاتورک که ساختار و سبک معماری اولین دوره معماری ملی را دارد، موزه تاریخ جمهوری (دفتر استخدام تاریخی) و مدرسه ابتدایی مال هاتون زیباترین نمونه خانه های عمومی هستند. شهرک اودونپازار زمانی به عنوان منطقه حفاظت شده تاریخی و شهری تعیین شد که به عنوان منطقه حفاظت شده تاریخی و شهری اودونپازار تعیین شد.