فزخانه در شاخ طلایی

فشانه در سال ۱۸۳۹ با فرمان سلطان عبدالمجید برای تأمین نیازهای فز و گابردین ارتش عثمانی در منطقه دفتردار استانبول تأسیس شد. فشانه اولین تاسیس صنعت نساجی در ترکیه است. این اثر با ستون هایی که در سال ۱۸۵۱ از بلژیک آورده شد ، یکی از اولین نمونه های سازه فلزی در جهان بود.

محبوبیت سابق فز به عنوان یک لباس مردمی

اتخاذ fez به عنوان سرپوش هنگام تعیین لباس ارتش Asâkir-i Mansura-i Muhammediyye ، که پس از لغو خانه جانیساری تشکیل شد ، منجر به استفاده گسترده این پوشش در میان مردم شد. ابتدا تقاضای فز با واردات از تونس و مصر و سپس از اروپا تأمین شد. واردات مداوم یک کالای پرمصرف از نظر اقتصادی صحیح تلقی نمی شد ، به ویژه از نظر تجارت خارجی ، که به موضوعی فزاینده برجسته تبدیل شد. سپس ، مقامات برای تولید فزهای داخلی اقدام کردند.

ابتدا بیست و سه استاد مذهبی از تونس به استانبول و پانزده مسافر ماهر از بورسا برای کار با آنها آورده شدند. در سال ۱۸۳۳ ، تولید fez در ساختمانی متعلق به خزانه خصوصی سلطان در میدان جوندی در کادیرگا آغاز شد. در فزخانه ، وقتی مشاهده شد که استفاده از اولین نمونه های فز ساخته شده از پشم گوسفند محلی بسیار سخت است ، تصمیم گرفته شد از پشم گوسفند مرینویی مناسب استفاده شود. تولید برای آموزش ادامه یافت و در شانزده ماه نزدیک به ۳۰۰ استاد و کارگر آموزش دیدند.

چند سال پس از بهره برداری از فزخانه با ظرفیت کامل ،بزرگی ساختمان در کادیرگا کافی نبود. این امکانات در سال ۱۸۳۹به کارمندان کاخ سلطان هاتیجه سلطان در اسکله ایوپ دفتردار منتقل شد. با توجه به منابع آب کافی در اینجا ، انجام عملیات نقاشی که قبلاً توسط یک تیم جداگانه در کارخانه کاغذ سازی بیکوز انجام شده بود ، در همان محل امکان پذیر شد. محل. پس از انتقال به ساختمان جدید ، بیش از ۱۰۰.۰۰۰جشنواره در سالهای ۱۸۳۹و ۱۸۴۰ تولید شد و این تعداد به تدریج افزایش یافت. بیشتر غذاهای تولید شده توسط دولت برای تأمین نیازهای سربازان و کارمندان دولت خریداری شده و بقیه به بازار عرضه شد.

فزخانه در دوران معاصر

در سال ۱۹۹۲ ، این ساختمان از طریق شهرداری کلانشهر استانبول و یک موسسه خصوصی به موزه صنایع دستی معاصر تبدیل شد. در سالهای بعد ، ساختمان به دلیل بالا آمدن آب در سمت شاخ طلایی و نفوذ آب به داخل ساختمان غیرقابل استفاده شد.

این ساختمان به مدت ۶ سال از کار افتاد. کار مرمت مجدداً در سال ۱۹۹۸ آغاز شد و سرانجام این ساختمان از تخریب نجات یافت. به فضایی تبدیل شده است که می تواند برای انواع سازمان ها ، جلسات ، سمینارها ، کنسرت ها ، جشن ها ، مهمانی ها ، نمایشگاه ها و رویدادهای فرهنگی پس از مرمت و بازسازی مورد استفاده قرار گیرد.