قنات بنایی است که آب شهر و ساکنان آن را تامین می کند. این سیستم از کانال های آب زیرزمینی، لوله های آب، تونل ها و پل های قنات تشکیل شده است. قنات والنس یکی از پل های قناتی است که آب را از تراکیه به قسطنطنیه می رساند.

بین تپه های چهارم و سوم قسطنطنیه، قنات والنس از دره شرقی کلیسای رسولان مقدس عبور می کرد. این متعلق به اواخر قرن چهارم است و در دوران امپراتوری عثمانی با نام "بوزدوغان کمری" احیا شد. قنات والنس چیزی بیش از یک سری طاق بود. این شبکه گسترده ای بود که برای قرن ها آب را برای قسطنطنیه تامین می کرد.

قنات والنس نیز یکی از بزرگترین بناهای استانبول است که 920 متر طول و 30 متر ارتفاع دارد. ساخت سیستم قنات والنس 28 سال به طول انجامید و مطالعه اخیر نشان می دهد که در زمان تکمیل آن 336 کیلومتر طول داشته است که حدوداً سه برابر بیشتر از سایر منابع آب رومی است.

والنس توسط سخنور Themistius به دلیل معرفی پوره های تراکیا به بیزانس مورد تجلیل قرار گرفت. Nymphaeum Maius عظیم که در فروم تئودوسیوس توسط کلارکوس بخشدار قسطنطنیه در سالهای 372-373 ساخته شد، به احتمال زیاد این سیستم تامین آب را به پایان رساند. بنابراین، حدود پنج سال قبل از شکست والنس توسط گوت ها در نبرد آدریانوپل، که تراکیه را در معرض حمله دشمن قرار داد، پایان یافت.

قنات والنس چندین بار در دوره بیزانس و عثمانی بازسازی و بازسازی شد و حدود 1400 سال تا قرن هجدهم مورد استفاده قرار گرفت. امروزه بلوار آتاتورک که در دهه 1950 ساخته شده است، زیر طاق های آن قرار دارد.

قنات والنس در قلب شبه جزیره باستانی استانبول و در مجاورت جاذبه های قابل توجه استانبول مانند صومعه پانتوکراتور (مسجد زیرک)، مسجد سه زاده، مسجد وفا کیلیسه و مسجد کالندرهانه واقع شده است.